Bloguma yazmayalı bir seneyi geçmiş :)
Ama benim için üzücü bir durum değil. Aksine içimden geldiği zamanlar yazmak bence daha kalıcı ve tabiki en doğru zamanlara denk geldiği için daha samimi...
Ağustos ayında, bayram haftasında yola çıkmak.
Hem de Tunceli'ye..
Size bu fikir uzak geldi dimi zaten gelsin de...:) Ama benim için çok iyi bir zamanlamaydı ve yola çıkmamız kafamızı dağıtmamız gereken bir dönemdi...
Yol, insanın derdine çare olmaz ama merhem olur. Ortak olur. Sakinleştirir...
Diyerek fotoğraflarımıza geçelim.
İstikamet Tunceli - Ovacık - Munzur. Birazda Elazığ olucak.
Tunceli sen ne güzel bir yermişsin...
Ve Ovacık'ta gün doğumu.. Elbette ki her yerde gündoğumu güzeldir. Havadaki koku, bulutlar, o anki duygular bir araya gelince gündoğumu başka bir güzel görünür insana...
İlk gün; biraz yürüdüm. Kuru çiçekleri topladım. Eve getirip pencereye koydum ve sanırım benim için en kıymetli şey onlar oldu. Bir manzarayı paraya pula değişmessiniz ya o denli....
Köyde yürürken gördüğüm papatya çeşidi. Papatya gibi kokuyor fakat yaprakları yok. İsmini bilen var mı acaba? :)
Ovacıkta bir köyde teyze tanıdık bize çay koyuyor tabi. O hazırlık yaparken ben içeriye girip fotoğraf çekiyorum. :) En sevdiklerimden biri bu fotoğraf oluyor. Hiç bir kurgu olmadan, doğal, zaten yaşayan ve zamanı dondurduğumuz o an...
Elazığa gidiş.. Pertek'ten Elazığ'a geçen feribot var. Bu beni niyeyse çok heycanlandırdı. Çünkü o kadar dağ tepe toprak gördükten sonra bir anda masal gibi Keban barajı'nın ortaya çıkması benim için süper bir durumdu... Bu kadar fotoğraf var sanmayın çoğu intagram hesabımda. Burdan boğmayayım sizi :)
Elazığ çok güzel bir yermiş Eğri Minaresi, Türbeleri, çay bahçeleri.. çok begendım diyebilirim.
Daha gidilecek çook yer var. Şimdilik bu kadar...
Bilgi; fotoğraf makinam Canon 750D herkese tavsiye ederim:)
